cebularze

Przyszła kolej na obiecane cebularze. 

Moja Mama pochodzi z Lublina- pięknego miasta, w którym można zjeść najlepsze cebularze. Jest to jeden z moich smaków dzieciństwa, do którego powracam z wielką ochotą. Nigdzie indziej nie miałam możliwości jedzenia tego rarytasu, w takiej wersji, która by mnie całkowicie zadowoliła. Co prawda zdarza mi się czasem gdzieś znaleźć jakąś podróbę, no ale to nie to samo. :) Albo cebula nie taka, albo cebularz "a la pizza" z sosem pomidorowym. Mamę odwiedzam tylko kilka razy w roku, dlatego też postanowiłam się poratować sama.

Nie dotarłam jeszcze do takiego momentu, gdy mogę sobie powiedzieć, że dobiłam do oryginału, lecz do następnego pobytu w Lublinie powinno mi wystarczyć. 

Musimy przygotować zwykłe ciasto drożdżowe ( na 12 cebularzy):

1 jajko

20gr drożdży

1 łyżeczka cukru

1½ szklanki mąki

½ szklanka mleka

Sól i pieprz do smaku

Dalej będą nam potrzebne:

2 cebule

oliwa

ewentualnie tarty ser zółty

Drożdże z cukrem zalewamy odrobiną cieplego mleka, nie może być ono za ciepłe, bo inaczej się drożdże sparzą i będą chciały wyrosnąć. Już nawet nie chcę liczyć, ile razy mi się nie udało. Taką mieszankę pozostawiamy do wyrośnięcia.

Mąkę łączymy z resztą chłodnego mleka i dodajemy wyrośnięte drożdże, całość ugniatamy aż powstanie jednolite ciasto.

Formujemy z nich małe, dość płaskie placuszki, układamy na przygotowanej do pieczenia blaszce i ostawiamy tak do wyrośnięcia.

W tym czasie możemy przygotować cebulkę. Siekamy ją na drobno i podsmażamy na oliwie, tak,żeby się tylko trochę zeszkliła. I koniec. :) 

Placuszki lekko ugniatamy, nakładamy cebulę i wstawiamy do rozgrzanego do 170° piekarnika na 20 min.

Pod koniec pieczenia można posypać je startym zółtym serem, ale to nie jest konieczne. Orginalne cebularze są posypane jeszcze makiem, z kótego ja rezygnuję. Na imprezę, o której Wam już wspominałam przygotowałam do cebularzy sos ziołowy na majonezie.

Gorąco je Wam polecam, tak samo jak wizytę w Lublinie. :)